Markha Valley Trek

Wat was dat geweldig zeg! Tijdens de 7 dagen wandelen hebben we ontzettend veel meegemaakt, geleerd, gelachen en ja... ook afgezien. Iedere nacht sliepen we bij de mensen thuis die in de afgelegen dorpjes wonen. We leefden in nogal primitieve omstandigheden, maar het was zo gaaf om de lokale cultuur zo intens mee te maken. Ondanks dat we de meest populaire trekking van Ladakh deden, waren er meestal niet meer dan een tiental die dezelfde dag, dezelfde route als ons aflegden. We hadden de fenomenale uitzichten over de Himalaya dus vrijwel voor onszelf alleen! De sfeer tussen de toeristen was echt super en het was leuk dat bijna iedereen dezelfde route liep, zodat je elkaar iedere avond weer trof. Het was opvallend dat er in de bergen vrijwel geen Indiase toeristen waren, terwijl het er hier in Leh vol van is. Dennis mocht trouwens van geluk spreken dat een van de wandelaars een dokter bleek te zijn, toen hij bijna knockie ging op ca. 5000 meter hoogte. Na een aantal injecties en medicijnen, een rit te paard naar het dichtstbijzijnde kamp en een dag rusten ging het weer een stuk beter. Wat wildlife betreft hebben we geluk gehad: maar weinig mensen zagen de Blue Sheep en wij zagen ze 2 keer! Tel daar de honderden paarden en ezels, de yaks, marmotten, fazanten en salamanders bij op en we missen alleen het sneeuwluipaard.

Dat wat betreft de Martha Valley Trek. We zijn nu al weer 2,5 dag in Leh en hebben de eerste dag vooral uitgerust. Ook zijn we wezen uiteten met Markus, de dokter van 2 dagen eerder. Gisteren zijn we samen met 2 Oostenrijkers naar 2 hele grote Boeddhistische kloosters geweest. Niet helemaal ons ding, religie, maar was toch wel interessant om eens mee te maken. Voor de komende dagen in Leh hebben we niet zoveel plannen en dat vinden we eigenlijk wel lekker, het is tenslotte vakantie...!   Dat was het voor nu. En zoals ze in Ladakhi zeggen: Julley, Julley!